Την σειρά Raving Rabbids λογικά τη
γνωρίζετε όλοι, αλλά για καλό και για κακό, ας φρεσκάρουμε τη μνήμη σας.
Η αρχή της συμβαδίζει με την αρχή της κυκλοφορίας του Nintendo Wii. Σε
μία στιγμή που το motion sensing ήταν κάτι πρωτόγνωρο, αλλά και οι
περισσότερες εταιρίες κυκλοφορούσαν τη μία... σαβούρα μετά την άλλη, η
Ubisoft προσπάθησε να σκαρφαλώσει και αυτή σε εκείνο το νέο τρένο της
μόδας. Τα αποτελέσματα ήταν μάλλον τραγελαφικά, με το Far Cry re-release
να καταστρέφεται ολοσχερώς, το Red Steel να μην θυμίζει σε τίποτα το
διαφημιστικό trailer αλλά και τίτλους «φλεγόμενες πατάτες», όπως τα GT
Pro Series και Monster 4x4, η Ubisoft άφησε πίσω της συντρίμμια και
εκατοντάδες χιλιάδες gamers που έκλαιγαν τα λεφτά τους.
Μέσα όμως σε αυτό τον κυκεώνα κακών
τίτλων, ένα κρυφό διαμάντι εμφανίστηκε. Βασισμένο σε έναν σχετικά
ξεχασμένο ήρωα της παλιάς χρυσής 2D
platform εποχής, η Ubisoft ανέστησε τον Rayman και τον έβαλε αντιμέτωπο με ορδές
από λυσσασμένα και θεοπάλαβα λαγουδάκια. Η επιτυχία τους ήταν τόσο
μεγάλη, που από το επόμενο παιχνίδι κιόλας, ο Rayman είχε φύγει από το
προσκήνιο και η σειρά αφιερώθηκε 100% στα καμώματα των Rabbids μέσω
δεκάδων mini games. Για πρώτη φορά, όμως, στην ιστορία της σειράς, τα
λατρευτά μας Rabbids αποφάσισαν να ξεπεράσουν τα όρια του Wii και να
δοκιμάσουν την τύχη τους στο σύμπαν του Kinect.
Η κίνηση ολόσωστη, η βασική ιδέα
ευρηματική, η τελική εκτέλεση μάλλον απογοητευτική. Δυστυχώς λοιπόν,
είμαστε στην δυσάρεστη θέση να πούμε πως αυτή τη φορά ακόμα και το
αστείο γελάκι των Rabbids δεν θα καταστεί αρκετό για να σας βοηθήσει να
χαμογελάσετε. Η πρώτη ψυχρολουσία έρχεται τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα,
όταν συνειδητοποιήσετε πως το παιχνίδι περιέχει μονάχα τρία modes, το
Quick Play, το Party και το My Raving Rabbid. Στο quick play θα
μπορέσετε απλά και γρήγορα να παίξετε τα mini games της επιλογής σας,
ενώ στο party mode απαιτούνται τουλάχιστον 3 (έως 16) παίκτες για να
δοκιμάσετε τις ικανότητές σας.
Η λογική παραμένει η ίδια, με τη διαφορά
πως τώρα παίζετε για βαθμολογία και όποιος έχει τη χαμηλότερη στο κάθε
παιχνίδι, υποχρεούται σε μια σειρά εξευτελιστικών μεν, ξεκαρδιστικών δε
παθημάτων. Αν λοιπόν δεν θέλετε να χοροπηδάτε στο δωμάτιο κακαρίζοντας ή
να δίνετε φιλιά στους φίλους σας, καλό θα είναι να βάλετε τα δυνατά
σας. Από την άλλη, η ποικιλία των mini games αποτελεί και ένα πολύ
μεγάλο βραχνά για το παιχνίδι. Με αριθμό που φτάνει τα 40, θα σκεπτόταν
κανείς πως θα βλέπαμε κάποιο ενδιαφέρον αποτελέσματα, ειδικά από μία
τέτοια σειρά και ειδικά όταν έχει τη δυνατότητα να αποφύγει την
επανάληψη και να εκμεταλλευτεί τους νέους μηχανισμούς που του προσφέρει
το Kinect.